Juist in die crisis hebben veel van onze ondernemers gelukkig al vooruit gekeken. Innovatie? Ze waren er al mee bezig. Soms om uit de crisis te komen, maar meestal omdat het in hun DNA zit. Zij kijken verder vooruit, combineren niet alleen A met B, maar ook met X. Het zijn praktische creatievelingen, of creatieve praktijkmensen, maar vaak veel te bescheiden.
Onlangs leerde ik weer een paar van deze inspirerende mensen kennen. Mensen die niet meer na hoeven te denken over hoe zij duurzaamheid in hun product kunnen sleutelen. Nee, het is gewoon een van de inherente kenmerken van hun product. Zoals bij Sylvia ten Houten, die met haar onderneming Goodhout van kokosnoot-bolsters een nieuwe houtsoort maakt, of bij ‘materialenmakelaar’ Bas Slager die alles uit oude panden laat hergebruiken. Ook denk ik aan bakstenen van hergebruikt materiaal, van Ward Massa, en aan Maurizio Magnano van MCoating met hun spray die huizen beschermt tegen fijnstof, bacteriën en aanslag.
Het zijn innovaties van materialen en processen, en zo is er nog veel meer. Nieuw is ook dat (deze) startups niet weggeconcurreerd of genegeerd worden, maar vaak op de oprechte belangstelling kunnen rekenen van de ‘grownups’. Dat geldt ook voor de bouwsector, die vaak versleten wordt voor traditioneel. De tijden zijn veranderd – en gelukkig maar!
Vanzelfsprekende transities
Op alle fronten komt er heel wat op ons af, dat zagen we onlangs ook weer bij de Smart Roads sessie tijdens het evenement InnovationExpo in Amsterdam. Wat heeft de zelfrijdende auto bijvoorbeeld te maken met bouwen? Onze infrabouwers voelen dat haarfijn aan en zij waren erbij, in groten getale. Transities in de samenleving betekenen vanzelfsprekend transities in de gebouwde omgeving. Van wegen tot woningen. En dat moet op zo’n schaal gaan gebeuren, dat je zeker niet meer kunt volstaan met ‘hoe we het altijd deden’.
Zeker nu we uit de crisis zijn moeten we nog meer inzetten op innovatie want als we vooruit kijken dan zien we veel uitdagingen tegelijkertijd op ons afkomen.
Koppen bij elkaar
De renovatie van 7500 basisscholen wacht niet op de bouw of aanpassing van 1,6 miljoen ouderenwoningen. En de vervanging van 4.400 bruggen wacht niet op het noodzakelijke onderhoud aan 100.000 kilometer riolering. Ook wacht de herbestemming van 2,9 miljoen vierkante meter kantooroppervlak niet op het verduurzamen van 290.000 hoogbouw-woningen.
We zullen dit zo slim mogelijk moeten aanpakken, met onze bouwsector die een flinke knauw heeft gekregen door de crisisjaren. Maar we geloven wel dat het kan. Op de Bouwcampus zijn we daar mee bezig, net als op veel andere plekken waar onderzoekers, opdrachtgevers en bouwers de koppen bij elkaar steken. We geloven ook dat de duurzame oplossingen die we samen bedenken in deze dichtbevolkte delta – om in te spelen op de schaarste aan grondstoffen en op de klimaatverandering – exportpotentieel hebben.
Hoe dan ook, er is ongelooflijk veel te doen, op alle fronten. Nederland is niet af, nu niet en ook in 2040 niet. Innovatie is niet alleen inspirerend en leuk, maar ook keihard nodig. In product en proces, van ICT tot klantcommunicatie en van woningrenovatie tot wegenbouw. Bouwen aan Nederland is innovatief werken aan de toekomst!
